شرحی بر حسابداری منابع انسانی و نقش آن در بهره وری سازمانی

یکی از مباحث جدید در حسابداری، نگرش نوین به منابع انسانی به عنوان یکی از مؤثرترین عوامل مولد در ایجاد درآمد مؤسسات است که بر اساس آن باید ارزش منابع انسانی به مثابه دارایی با اهمیت مؤسسه تلقی گردد. در این مقاله سعی شده است تا ضمن معرفی حسابداری و حسابرسی منابع انسانی مهمترین روش های ارزیابی و اندازه گیری آنها بیان گردد. توسعه منابع انسانی زمانی اهمیت ویژه می باید که در سازمان های ستادی وسیعی چون وزارتخانه یا منطقه آموزش با دانشگاهی مستقر شود. در این دسته از سازمان های ستادی وظیفه توسعه منابع انسانی با توجه به حوزه عمل آنگاه در یک واحد مستقل به نام مدیریت توسعه منابع انسانی و گاه تحت پوشش معاونت طرح و برنامه قرار می گیرد. بنابراین آموزش با توسعه زیرمجموعه یک نظام گسترده تر به نام مدیریت منافع انسانی است. منابع انسانی به عنوان کاتالیزور و تسریع کننده افزایش بهره وری در سازمان عمل می کند (امامی، 1380). نیروی انسانی مؤثر عامل اصلی تداوم موفقیت و تحقق هدف های سازمان است. امروز منابع انسانی با ارزش ترین منابع یک سازمان محسوب می شود. اما منابع انسانی در سازمان های ایرانی هنوز جایگاهی به عنوان سرمایه، نزد شرکت ها ندارند و جایی در ستون ترازنامه برای آنها درنظر گرفته نشده است. بهره وری از عواملی است که دوام و بقای سازمان ها را در دنیای پررقابت فعلی تضمین می کند. حاکم شدن فرهنگ بهره وری موجب استفاده بهینه از کلیه امکانات معنوی و مادی سازمان ها شده و دائماً توان، استعداد و امکانات بالقوه سازمان را شکوفایی می کند (سلطانی، 1387). عوامل زیادی در رشد و بهبود بهره وری یک سیستم مؤثر هستند که می توان با بررسی نقش این عوامل، گام مؤثری در بهبود بهره وری برداشت (راسی، 1381). در این مقاله با ارائه اطلاعات در مورد معیارهای ارزیابی منابع انسانی، کارکرد منابع انسانی را در رسیدن به اهداف و راهبردهای خود و به طور کلی بهره وری سازمانی، مشخص می کند و به این ترتیب زمینه را جهت بهبود و ارتقای آن فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

حسابرسی منابع انسانی ، حسابداری منابع انسانی ، ارزیابی