ارزیابی جایگاه کیفیت در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی

آموزش عالی در ایران در درون دولت به وجود آمد و از سنت های ریشه دار،پویایی های درون زا،آزادی و ابتکار عمل لازم برای کیفیت و خود-تنظیمی محروم ماند. دانشگاه ایرانی در طی چندین دهه،قادر به رصد کردن خود نشده است و نتوانسته است ساختارهای درون زا و کارآمدی از تضمین کیفیت به وجود بیاورند و توسعه بدهد. مقاله ی حاضر به روش تحلیل تاریخی-اسنادی و با رویکرد انتقادی به بررسی فعالیت هایی می پردازد که در طی نزدیک به صد سال گذشته در آموزش عالی و دانشگاه ایرانی در ارتباط با ارزشیابی کیفیت صورت گرفته است. هدف مقاله،کمک به فراهم شدن شناخت تحلیلی نسبت به این موضوع و چالش های پیش روست.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، ارزیابی ، کیفیت ، دولت ، دانشگاهیان