نقش متغیرهای کلان اقتصادی بر امنیت غذایی خانوارهای ایرانی با رویکرد مدل رشد درونزا

توسعه انسانی، هم هدف و هم مسیر توسعه ملی و امنیت غذایی یکی از معیارها و ابزارهای توسعه انسانی است. با استفاده ازتعبیر زندگی در سلامت و رفاه بعنوان یکی از مؤلفه های توسعه انسانی، حصول به سطح مناسبی از سلامت و امنیت غذا وتغذیه ای یکی از مقاصد جدی در سیاست گذاری های ملی شناخته می شود. بر اساس نتایج مطالعات امنیت غذایی در سطح بین الملل، مهمترین عوامل مؤثر بر عرضه مواد غذایی شامل ضریب جینی، آزادسازی تجاری، شاخص قیمت مصرف کننده،نرخ ارز می باشد. پارامترها و سیاست های اقتصاد کلان می توانند بیش از سیاست هایی که به طور خاص درجهت بخش های غذا و کشاورزی اتخاذ می شوند، بر امنیت غذایی موثر باشند.بدین منظور در مطالعه حاضر با استفاده از شاخصAHFSIسطح امنیت غذایی خانواده های ایرانی مورد محاسبه قرار گرفت و سپس با تحلیل دادههای آماری دروه زمانی 1392-1366و با استفاده از تکنیک های اقتصاد سنجی و کاربرد الگوی رشد درون زاARDLو الگوی تصحیح خطا ECMبه بررسی نحوه و نوع تاثیرگذاری متغیرهای کلان اقتصادی موثر بر امنیت غذایی خانواده های ایرانی پرداخته شده است. برخی از نتایج مدل حاکی از تاثیرات منفی افزایش ضریب جینی در پروسه زمانی کوتاه و بلند مدت بر امنیت غذایی، تاثیر منفی افزایش نرخ ارز در کوتاه مدت و بلندمدت بر امنیت غذایی در نمونه مطالعاتی، تاثیر مثبت افزایش سطح شاخص قیمت مصرف کننده در کوتاه مدت و تاثیر منفی آن در پروسه زمانی بلند مدت و تاثیرات منفی و مثبت آزادسازی تجاری بر امنیت غذایی به ترتیب در دوره زمانی کوتاه و بلندمدت در نمونه مطالعاتی است. همچنین آزمون های ثبات ساختاری، تجزیه واریانس بر روی متغیرهای این مطالعه صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

توسعه انسانی ، امنیت غذایی ، شاخصAHFSI ، مدل زشد درون زا ، خانوارهای ایرانی