رابطه ی فرهنگ مثبت اندیشی آکادمیک معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ی اول متوسطه

هدف این پژوهش بررسی رابطه ی بین فرهنگ مثبت اندیشی آکادمیک معلمان زبان انگلیسی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی بود. روش انجام تحقیق توصیفی (همبستگی) بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی معلمان زبان انگلیسی دوره ی اول متوسطه (دخترانه و پسرانه) منطقه ی ۱۵ شهر تهران در سال تحصیلی۹۳-۹۲ به تعداد ۱۱۰ نفر بودند. به دلیل محدودیت حجم نمونه کلیه ی۱۱۰ نفر به شیوه ی سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها برای متغیر فرهنگ مثبت اندیشی آکادمیک پرسشناممه هوی(Hoy, ۲۰۱۰) با ضریب پایایی ۰/۸۶ بود. برای سنجش متغیر وابسته یعنی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی از میانگین نمرات کلاسی(خود گزارشی توسط معلمان ذیربط) استفاده شد. داده های گردآوری شده به کمک شاخص های آمار توصیفی میانگین، انحراف استاندارد، وضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد: وضعیت مثبت اندیشی آکادمیک در هر سه مولفه خودکار آمدی،تاکید آکادمیک، و اعتماد از دیدگاه معلمان در حد نسبتا نامناسب (پایین) ارزیابی شده است. وضعیت مثبت اندیشی معلمان زبان انگلیسی بامدارک تحصیلی فوق دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس یکسان و پایین است. بین معلمان زن و مرد نیز از این لحاظ تفاوت معنی دار وجود ندارد. نتیجه دیگر تحقیق نشان می دهد که بین فرهنگ مثبت اندشی اکادمیک حاکم برکلاس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد. بین هر یک از مولفه های فرهنگ مذکور(احساس خود کارآمدی، اعتماد معلم و تاکید آکادمیک معلمان زبان انگلیسی) و پیشرفت تحصیلی دانش اموزان رابطه ی مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اعتماد معلم ، پیشرفت تحصیلی ، تاکید آکادمیک ، خودکارآمدی ، فرهنگ مثبتاندیشی آکادمیک