مبانی فلسفی استفاده از تکنولوژی اموزشی در تعلیم و تربیت

امروزه همه چیز به سرعت در حال تغییر و تحول است. و اگر خود را با این ماشین حرکت هماهنگ نکنیم بازنده خواهیم بود. محوری ترین بعد پیشرفت و توسعه ملل مختلف آموزش و پرورش است، که تقویت و توسعه آموزش در درازمدت سبب توسعه همه جانبه کشورها در تمام ابعاد دیگر سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... می شود، که در این میان تکنولوژی آموزشی نقش بسیار مهمی را در بهبود و گسترش همه جانبه اموزش ایفا می کند. نخستین بار در دهه 1950 تکنولوژی اموزشی،به عنوان یک رشته مستقل پدیدار گشت، چند دهه قبل از آن و تا عصر حاضر تغییرات بسیاری در آن ایجاد شده که مرحله به مرحله متحول شده و گرایشات خاصی پیدا کرده است. با توجه به بازخوردها و نتایج کاربرد تکنولوژی آموزشی روز به روز ضرورت کاربرد آن بیشتر می شود، ولی همزمان با آن موانع و مشکلاتی نیز فراروی توسعه و کاربرد تکنولوژی وجود دارد که با ارائه راهکارهای مناسب می توان در پیشبرد این مهم گام نهاد. هدف از پژوهش حاضر بررسی و مطالعه مبانی فلسفی استفاده از تکنولوژی آموزشی در تعلیم و تربیت(آموزش و پرورش) می باشد. درمقاله حاضر با توجه به ماهیت موضوع آن از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر این مطلب است که باعنایت به بررسی ارتباط فلسفه با آموزش و یادگیری و همچنین بررسی مبانی فلسفی تکنولوژی آموزشی، ما نیازمند تفکر روشمند و اندیشه ی درست تعلیم و تربیت و راه و رسم زندگی انسان هستیم و می توانیم ان را به همه دانش آموزان و جوانان بیاموزیم مشروط بر آنکه موضوع مناسب، روش مناسب، زبان و ابزار مناسب و موقعیت مناسب را برای اموزش بشناسیم و بکار گیریم.

کلیدواژه ها:

مبانی فلسفی ، تکنولوژی اموزشی ، تعلیم و تربیت ، دانش ، یادگیری