شرحی بر ضرورت های تبدیل سازمان آموزش و پرورش به سازمان های یادگیرنده و کارآفرین

در تعریف سیستماتیک، یک سازمان یادگیرنده سازمانی است، که با قدرت و به صورت جمعی، یاد میگیرد و دائماً خودش رابهنحوی تغییر میدهد، که بتواند با هدف موفقیت مجموعه سازمانی، به نحو بهتری اطلاعات را جمعآوری، مدیریت و استفادهکند. سازمان یادگیرنده گروهی است، که در آن یادگیری، نیاز همیشگی کلیه کارکنان تلقی میشود و در آن، ضمن تاکید بر آموختن، چگونه آموختن، جذب و توزیع دانش نو، به خلق، تولید اطلاعات و دانش جدید و مورد نیاز پرداخته میشود وتمامی این دانشها در رفتار و عملکرد کارکنان آن سازمان، متجلی میگردند. رشد و توسعه در کشورهای گوناگون درگرو توسعه پایدار آن کشورهاست، بنابراین دستیابی به توسعه پایدار نیازمند برنامه یزی در هر یک از سطوح اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و انسانی است .انسان به عنوان یکی از مؤلفه های توسعهپایدار در مرکز توجه است و نیاز به آموزش دارد .با توجه به اینکه آموزش نیز از مؤلفه های توسعهپایدار به شمار می رود، پس آموزش به طور عام و آموزش و پرورش به طور خاص می تواند نقش مؤثری در توسعه پایدار داشته باشد .در واقع آموزش و پرورش به عنوان زیربنایی ترین نهاد در جامعه شرطاصلی و تردیدناپذیر توسعه همه جانبه کشور است .آموزش و توسعه رابطه دوسویه ای با هم دارند، از یکسو آموزش بسترساز توسعه است؛ از سویی دیگر، توسعه لازمه تحول اساسی در نظام آموزشی است

کلیدواژه ها:

در تعریف سیستماتیک ، یک سازمان یادگیرنده سازمانی است ، که با قدرت و به صورت جمعی ، یاد میگیرد و دائماً خودش را بهنحوی تغییر میدهد ، که بتواند با هدف موفقیت مجموعه سازمانی ، به نحو بهتری اطلاعات را جمعآوری ، مدیریت و استفاده کند. سازمان یادگیرنده گروهی است ،