سیاستگذاریICT در آموزش و پرورش

مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات ،به سلسله اعصاب جامعه مدرن در هزاره سوم تبدیل شده است.فناوری اطلاعات و ارتباطات( ICT) به عنوان مهم ترین عامل سخت افزارانه تحول و توسعه در جهان مطرح است و امروزه، دستاوردهای ناشی از آن به گونه ای با زندگی مردم عجین شده که غفلت از آن شکاف های گوناگونی را در جامعه بوجود می آورد.ویژگی بارز و متمایز فناوری اطلاعات و ارتباطات نسبت به دیگر فناوری ها و به ویژه فناوری های دوره صنعتی این است که این فناوری ها و ظرفیت های برآمده از آن، الگوی جدیدی از رفتار و ساختار اجتماعی ارائه و به عنوان یک مدل می تواند پیوند ها و روابط انسان ها، ملت ها و ادیان را باز تعریف کند.(خانیکی وخلجی ، 1394) بنا به نظریه نیکول سیاست گذاری در زمینه ICT مجموعاً سه حوزه اصلی را دربرمی گیرد: ارتباطات دور )مخصوصاً ارتباطات تلفنی(، پخش )رادیو و تلویزیون( و اینترنت. این سیاست می تواند ملی، منطقه ای یا بین المللی باشد. هر سطح ممکن استاجزاء تصمیم گیری خاص خود را داشته باشد و در بعضی شرایط سیاست های مختلف و حتی متضادی را موجب شود .گرچهسیاست ها به طور رسمی توسط دولت ها اتخاذ می شوند، اما گروه های ذینفع مختلف و به ویژه بخش خصوصی دروندادهای خود) را در فرایند سیاست وارد می کند.(نیکول، ۲۰۰۳) این پژوهش با هدف بررسی سیاستگذاریICT در آموزش و پرورش به روش مروری و کتابخانه ای انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد سیاستگذاریICT در عرصه آموزش و پرورش از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. که عدم امکان بهره جستن از آی سی تی در آموزش و پرورش ، توسط کشورهای توسعه نیافته ، شاهد افزایش فاصله کشورهای توسعهنیافته از توسعه یافته در مقوله کاربرد فناوری های دیجیتالی می باشیم.همچنین در این مقاله به بررسی رویکردهای مختلف دررابطه با ورود ICT به آموزش و تغییر نقش معلمان و شاگردان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سیاستگذاری ، سیاستگذاری ICTشکاف دیجیتال ، نقش های معلمان