بررسی اثرات سطوح مختلف شوری روی صفات جوانه زنی و فیزیولوژیکی ارقام مختلف پیاز بومی ایران

پیاز به عنوان یک گیاه خوراکی دارای اهمیت زیادی در بین گیاهان خانواده لیلیاسه می باشد. این گیاه یکی از قدیمی ترین گیاهان زراعی بوده که در نقاط مختلف کشور کشت و کار می گردد. این مطالعه به منظور بررسی 6 سطح شوری (0، 1، 4، 8، 10، 15) بر خصوصیات جوانه زنی و فیزیولوژیکی پیازهای بومی ایران شامل ژنوتیپ سفید کاشان، درچه اصفهان، هرسین و سفید قم در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهانانجام پذیرفت. این مطالعات در سطح آزمایشگاه در قالب طرح فاکتوریل در پایه ی کاملاً تصادفی با 5 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق پس از ضدعفون و کشت در پتری دیش صفات جوانه زنی و صفات فیزیولوژیکی اندازه گیری و محاسبه گردید که نتایج تجزیه واریانس روی کلیه صفات جوانه زنی نشان داد که اثرات شوری، جمعیت، و اثر متقابل شوری، جمعیت در سطح آماری یک درصد اثر معنی داری دارد. این موضوع بیانگر تفاوت میان سطوح مختلف شوری، و همچنین تفاوت میان جمعیت است. طول ساقه چه از 7/05 سانتی متر در شوری صفر تا 0/95 سانتی متر در شوری 15 متغیر بوده است. طول ریشه چه از 3/05 سانتی متر در شوری صفر تا 0/23 سانتی متر در شوری 15 متغیر بوده است. درصد جوانه زنی از 84 درصد در شوری صفر و 2 تا 49 درصد در شری 15 متغیر بوده است. میزان کلروفیل a از 0/085 میکروگرم بر گرم وزن تر در شوری صفر تا 0/030 میکروگرم بر گرم وزن تر در شوری 15 متغیر بوده است. میزان کلروفیل کل از 0/11114 میکروگرم بر گرم وزن تر در شوری صفر تا 0/0430 میکروگرم بر گرم وزن تر در شوری 15 متغیر بوده است. میزان کارتنوئید از 54/43 میکروگرم بر گرم وزن تر در شوری صفر تا 18/59 میکروگرم بر گرم وزن تر در شوری 15 متغیر بوده است. در کل سطوح پائین شوری، باعث افزایش برخی صفات مانند میزان کلروفیل و کارتنوئید گردیده است و به طور کلی می توان بیان داشت که تفاوت صفات از سطح شوری 8 به بالا واضح تر بوده و شوری تا سطح 4 باعث ایجاد تفاوت کمتری در بین صفات گردیده است.

کلیدواژه ها:

پیاز ، شوری ، کلرفیل ، درصد جوانه زنی ، ضریب آلومتریک ، کارتنوئید