بررسی طرح خروج دام از جنگل های شمال

مراتع قشلاقی اکثر مناطق شمالی کشور به خصوص استانهای گیلان و مازندران در حاشیه جنگلهای پایین دست و مزارع زراعی واقع شده است و از دیرباز نیز همین مکان ها به عنوان سکونتگاه دامداران محسوب می شده است. حضور دامهای زیاد در مناطق جنگلی سبب خسارات زیادی به کف جنگل و زادآوری طبیعی آن می شده است که از طرف دولت ( 1368 ) طرح خروج دام از جنگل به اجرا در آمد. این مقاله که به روش اسنادی و مروری اجرا شده است، به بررسی اثرات این خروج در بعد از اجرای طرح پرداخته است. نتایج تحقیقات نشان داد که جنگل نشینان معتقدند برداشت صنعتی و ضعف مدیریت قانونی سازمان جنگل ها عامل اصلی تخریب جنگل است. مهم ترین عامل برای عدم همکاری دامداران تجربه کم و پایین بودن سطح تحصیلات ایشان بوده است بطوریکه با افزایش سن و تجربه و تحصیلات تمایل دامدار برای خروج از جنگل بیشتر می شود. علیرغم همکاری دامداران در خروج ایشان از جنگل و نیز اسکان جنگل نشینان در یک منطقه خاص این طرح نتوانست موفقیت کافی داشته باشد و عملا سبب روی آوردن آنان به مشاغل کاذب گردیده است. بنابراین استفاده از رویکرد مشارکتی مردم محلی و برای اجرای طرح ها و توسعه پایدار اهمیت دارد

کلیدواژه ها:

خروج دام ، تخریب جنگل ، جنگل نشینان ، دامداران