تعدیل اثرات منفی تنش زیست محیطی کم آبی بر عملکرد گیاه گلرنگ از طریق محلول پاشی با متانول

تنش خشکی یکی از مهمترین فاکتور های کاهنده عملکرد دانه می باشد و کاربرد متناول می تواند اثرات تنش خشکی راتعدیل نماید. به منظور ارزیابی تاثیرات تنش خشکی و متانول آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کاملتصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که در بین اجزای عملکرد قطع آبیاری تنها تاثیر معنی داری بر تعداد دانه در طبق گلرنگ داشت، اما تاثیر کاربرد متانول بر تعداد طبق در بوته معنی دار بود. اثر متقابل قطع آبیاری در گلدهی×متانول بر هیچکدام از اجزای عملکرد معنی دار نبود. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که قطع آبیاری در گلدهی باعث کاهش حدود 94 درصدی تعداد دانه در طبق گردید، تغییرات تعداد طبق در بوته و وزن هزار دانه نیز هر چند از نظر آماری معنی دار نبود ولی در اثر قطع آبیاری کاهش یافتند.. مقایسه میانگین اثرات متقابل نشان داد که بیشترین عملکرد دانهدر تیمار 11 درصد حجمی مصرف متانول در شرایط آبیاری کامل ایجاد گردید. همچنین بیشترین عملکرد گل نیز در تیمار 31 درصد حجمی مصرف متانول در شرایط آبیاری کامل ایجاد گردید

کلیدواژه ها:

عملکرد دانه ، اجزای عملکرد ، متانول و گلرنگ