جایگاه چرخش شغلی در توسعه سازمانی

یکی از روش های توسعه منابع انسانی گردش شغلی می باشد. گردش شغلی به عنوان روشی از طراحی شغلی در نظر گرفته می شود که کارمندان مهارت های شغلی را از بخش های مختلف یاد می گیرند و خستگی ناشی از وظایف شغلی تکراری را با ایجاد تغییر در وظایف برطرف می کنند. تأثیر گردش شغلی برعملکرد نیروی انسانی ایران کمتر مورد پژوهش واقع شده است و مطالعات انجام شده عمدتاً مرتبط با بخش صنعت می باشد که آن هم در سطح خود بسیار محدود می باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه چرخش شغلی در توسعه سازمانی انجام شده است. روش انجام پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که گردش شغلی از جمله استراتژی های طراحی شغل است که به منظور افزایش انگیزه شاغل در انجام کارها یا وظایف تکراری بکار گرفته می شود. اغلب سازمان ها از این استراتژی برای چند کارکردی و چند مهارته نمودن کارکنان و توسعه سازمان در قالب برنامه های زمانبندی گردش شغلی بهره می جویند. گردش شغلی افق دید کارکنان را وسیع می کند و آنها را در مسیر یک سلسله از تجارب می گذارد.

کلیدواژه ها:

گردش شغلی ، توسعه سازمانی ، بهبود عملکرد