بررسی مشارکت و جایگاه آن در تحقق پذیری طرح های احیاء بافت های باارزش تاریخی

بافت های تاریخی هسته و کانون اولیه شکل گیری شهرها و قلب تپنده آن ها می باشند. این بافت ها گنجینه هایی از خاطرات جمعی و شیوه های زیستن گذشتگان را در خود حفظ کرده اند. لیکن در حال حاضر با مشکلات بسیاری دست به گریبان هستند که موجودیت و حیات آنها را تهدید می کند از این رو مداخله هرچه سریعتر در این بافت ها به منظور احیا و افزایش کیفیت زندگی در آنها لازم و ضروری است، اما نکته مهم این است که هرگونه مداخله در بافت های با ارزش تاریخی، مداخله در زندگی ساکنین انها است. ارزش این بافت ها تنها در عناصر کالبدی و ارزش های معماری خلاصه نمی شود بلکه آنچه در این میان اهمیت بیشتری دارد روح زندگی و فعالیت است که نیازمند احیا می باشد. این مقاله به دنبال آن است تا ضمن تبیین نقش شهروندان که عناصر اصلی سازنده هویت بافت های تاریخی هستند، ضرورت ها، منافع، معایب مشارکت و نیز با بررسی اجمالی نظریات مشارکت به ارائه راهبردهای کلی جهت تقویت نقش مشارکت شهروندان در تحقق پذیری طرح های احیا بافت های با ارزش تاریخی بپردازد. در این راستا بر مبنای پژوهش توصیفی- تحلیلی و بر گایه تجربیات و پژوهش هایی که در زمان حاضر پیرامون مشارکت به ویژه در بافت های تاریخی مطرح گردیده به تحلیل نمونه های موفق داخلی و جهانی به منظور دستیابی به راهبردهای عملی، پرداخته شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده این است که روند مشارکتی موفق در طرح های مربوط به بافت می یاید روندی سلسله مند و پویا باشد و به خوبی از قابلیت ها و فرصت های بافت در جهت پیشبرد طرح های احیاء بهره جوید. لذا تحقق پذیری این روند از طریق دخیل نمودن مردم در فرایند مشارکت و در نتیجه حفظ و نگهداری بافت با ارزش تاریخی، توسط اهالی امکان پذیر است که این نوع مشارکت تاثیرات زیادی نیز بر اهداف پروژه، پذیرش آن از سوی مردم ، کیفیت اجرا و هزینه طرح خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، طرح های احیاء ، بافت تاریخی ، تحقق پذیری