بررسی نقش تزیینات در کاربرد مصالح معماری اسلامی با رویکرد معماری منظر

تزیینات جز جدا نشدنی و عمده در معماری اسلامی است و شاید کمتر بنای مذهبی وجود داشته باشد که تزیینی در ان نباشد.از سده دوم و سوم هجری تزیینات اجری به تدریج در بناهای ایرانی رایج میشود و در عصر سلجوقیان این شیوه به اوج شکوفایی خود میرسد.بطوری که از ویزگی های بناهای دوره سلجوقی بهره گیری از انواع مختلف اجر کاری برای ساخت و تزیین بنا بود.در این دوره غنی ترین طرح ها و فرم های تزیینی در دیوارها و پوش ها سقف ها و مناره ها ابداع شد اما نکته اصلی در باره یکی شدن ساختار و تزیینات در بناست .بطوریکه تزیینات چیزی جدا از خود بنا و لحاقی ان نبوده است و این به استحکام بنا نیز کمکمیکرده است.

کلیدواژه ها:

تزیینات اجر کاری ، بناهای اسلامی ، معماری منظر