مرمت و احیا ابنیه

انسان امروزی به اندیشه های فراتر از دغدغه های خوراک وسر پناه دست یافته است .دیگر تنها زنده ماندن تا فردا ارزشی نیست که آرزوهای بزرگ آدمی را برآورده کند. او می کوشد که برای ابد جاودانه و ماندگار باشد .ریشه هایش را درون ازل بپرورد و بی هیچ دلهره، زمان را رام بلند پروازی های خود کند .از این روست که با رنج بسیار آموخته هایش را توسعه م یدهد و در جای جای سرزمینش، بناهای باشکوه م یسازد .دیوارهای سر به فلک کشیدهای که دست آرزوهایش را به اوج قله های ماندن م یرساند. به نیاکان خویش غره م یشود و گذشتگانش را به گونه ای شگفت، پاس م ینهد .پیشینه معماری و مرمت را باید در این دسته از نیازهای آدمی جستجو کرد. دیگر همچون روزهای نخست زیستن، حجم عمد هی معماری سرپناه ایمن از آفتاب و باران نیست، پناهی است ز گزند هم هی فراموشی ها؛ و مرمت تولد دوباره ای که گواه سال های دور بودن ماست. مرمت معماری، شاخه ای از هنر معماری است که بر پایه شناخت و مطالعه بناها و بافتهای تاریخی به احیا کردن فضاهای تاریخی به لحاظ کالبدی، ساختاری و عملکردی می انجامد. این هنر که شاخ های آمیخته از دانش، تکنولوژی، مهندسی و هنر معماری می باشد شامل شکلها و سطوح گوناگونی از پژوهش و تحقیق در باب هنر و معماری تاریخی است و در مقیاس های گوناگونی می توان آنرا تعریف و معنا کرد. در تحقیق ذیل سعی شده است به مرمت ابنیه با روشهای جدید برسی گردد.

کلیدواژه ها:

معماری ، بنا ، مرمت