بررسی عوامل موثر بر ارتقا سطح گردشگری طبیعی در منطقه حفاظت شده خلیج نایبند

افزایش تقاضای گردشگری طبیعی موجب شده که مدیران مناطق حفاظت شده به توریسم مبتنی بر حفاظت با توریسمی که بر اساس حفاظت از محیطزیست صورت می گیرد،توجه نمایند.یکی از الگوهای شکل گرفته در عصر پسامدرن گردشگری در طبیعت میباشد.یکی از دغدغه های همیشگی که گردشگری بهجای می گذارد ،آثاری چون آلودگی های زیست محیطی است که اگر برای آن برنامه ریزی نشود می تواند مکان های طبیعی را به مخاطره بیندازد.اما به نظر میرسد گردشگری با نام اکوتوریسم راه حل مناسبی برای این مهم باشد .همچنین ارائه یک الگوی توسعه مطلوب گردشگری در خلیج نایبند و تعیین معیارهای زیستمحیطی موثر بر توسعه اکوتوریسم می تواند راهگشای این مسئله باشد .ایجاد مجتمع گردشگری اهدافی چون :قابلیت بالای اجرای قوانین و ضوابط گردشگری،صرفهجویی ناشی از مقیاس در ارائه خدمات گردشگری ،اشتغال زایی،پویایی و توسعه درون زای اقتصادی تامین امنیت، که امنیت به عنوان یکی از مهم ترین زیر ساختهای جذب گردشگر ،در مجتمع های گردشگری ،قابلیت تحقیق بیشتری دارد.خلیج نایبند یکی از ارزشمند ترین زیستگاههای دریایی خلیج فارس است.بنابراین با توجه به عدم برنامه ریزی و مدیریت لازم برای این منطقه ، طراحی مجتمعگردشگری با رویکرد اکوتوریسم امری کارآمد محسوب می شود. در این پروژه توجه خاص به اکوتوریسم چشمگیر است .در اهداف معماری پایدار، طبیعت را میبایست به دلیل نیازی که بشر به آن دارد حفظ نمود.نقش معماری در معنادار نمودن طبیعت، موضوعی است که همچنان بی توجه باقی مانده است.در این مقاله بهاصلاح رابطه انسان ،طبیعت و معماری در رویکرد معماری پایدار ،پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اکوتوریسم ، مجتمع گردشگری ، خلیج نایبند ، محیط زیست