الگوپذیری از معماری بومی در طراحی بناهای مسکونی گیلان (نمونه موردی روستای لیما شهرستان رودسر)

مساکن سنتی روستایی در شمال کشور ، با ظاهر متفاوت خود اقتباسی ساده از طبیعت و جغرافیای منطقه بوده و پاسخگوی نیازهای اساسی مردمانی هستند که فعالیت های اقتصادی و فرهنگ زیستی آنان متفاوت با دیگر نقاط ایران است . شناخت و دسته بندی صحیح گونه های مختلف معماری می تواند در درک بهتر فضا ، حفاظت از آن و نیز در دستیابی به شیوه های جدید طراحی مفید واقع گردد.روش تحقیق بصورت تحلیلی و پیمایشی برمبنا گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای و شناخت و تحلیل هفت نمونه موردی مسکن روستایی شهر رودسر(روستای لیما) می باشد . هدف از این مقاله بررسی پیشینه طراحی ابنیه های موجود در روستای لیما با وضع کنونی و ارائه راهکارها و طراحی نمونه مسکن روستایی با توجه به نیازهای فعلی مردم ساکن در روستا می باشد . اقلیم و فرهنگ عمومی منطقه و نوع فعالیت های معیشتی از مهمترین عوامل تأثیر گذار در شکل گیری کالبد مسکن بومی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش بیان می کند با بهره گیری از اصول معماری بومی و بروز رسانی آنها در روند طراحی ابنیه می توان گامی بزرگ در راستای ارتقای معماری پایدار و بومی همسان با طبیعت و اقلیم برداشت و در واقع این روند باعث بازگرداندن هویت به مساکن روستایی گیلان زمین خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، مسکن روستایی ، معماری همسان با اقلیم ، روستای لیما