بررسی آسیب های ناشی از عدم توجه به حریم آثار تاریخی نمونه موردی: باغ دولت آبادیزد

بناهای تاریخی همچون شناسنامه، نشانگر هویت تاریخی هر ملت هستند که نه تنها برای بازدید وگردشگری کاربرد دارند بلکه اینگونه اماکن، محل مناسبی برای حفاظت و حراست علمی از نفایس بی بدیل هنری و اسناد، مدارک و اشیای علمی و فرهنگی که از نیاکان ما به یادگار مانده هستند. براساس بند 12ماده 3 قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشورمصوب مجلس شورای اسلامی ،یکی از وظایف این سازمان تعیین حریم بناها، مجموعه ها، محوطه ها و تپه های تاریخی ثبت شده و ضوابط خاص معماری و طراحی داخل حریم است .موضوع تعیین حریم آثار تاریخی از موارد بسیار مهم وحساس در ارتباط با تمامی بناهای تاریخی است اما در مورد اثار ثبت شده در یونسکو اهمیت بیشتری دارد.باغ جهانی دولت آباد در تاریخ 23/12/1346 به شماره 774 در ردیف آثار ملی ایران قرار گرفته است؛ و همچنین در سال 2011 به عنوان یکی از 8باغ ایرانی به عنوان میراث جهانی به ثبت رسید.هدف کلی واصلی این پژوهش شناسایی موانع ومشکلات عدم تحقق ضوابط حریم در باغ دولت اباد است..این پژوهش با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی وباتکیه برگرداوری اطلاعات به روش کتابخانه ای ومطالعات میدانی به انجام رسیده است.مهمترین عامل اجرایی نشدن ضوابط حریم در باغ دولت آباد تغییرکاربری پلاک های اطراف ووابسته به باغ بوده است .عوامل دیگر شامل،عدم تملک پلاک های بلافصل باغ ،عدم تخصص کافی در مورد حریم آثار تاریخی ،عدم هماهنگی ارگانهای مرتبط با میراث فرهنگی مثل شهرداری، مشکلات حقوقی وقانوتی مالی انسانی ومشکلات عدم حفاظت است

کلیدواژه ها:

باغ دولت آباد ، حفاظت ، ضوابط حریم ، میراث فرهنگی