آیا تاثیر اکوتوریسم سازگار با حفاظت از محیط زیست و پایداری مدیریت منابع طبیعی روشی مناسب می باشد؟

گردشگری از قدیم با انگیزه های متفاوت صورت میگرفت درایران گردشگری به معنای امروزی از دهه 1330آغاز شد بومگردی سبب رشد شخصی و ارتقا معرفت از فرهنگها می گردد اسلام نیز سیر درطبیعت را تفکری برای اهل علم میداند از جمله شاخه های گردشگری اکوتوریسم است که از دهه 1970 وارد ادبیات جهان شده هرسال هم در مقایسه با گردشگری دوبرابر رشد دارد و به معنای سفرهای مسئولانه و هدفمند به طبیعت است درمیان گزینه های مختلف گردشگری بومگردی با حفظ محیط زیست التزام به توسعه جوامع و احترام به ویژگیهای فرهنگی از جمله گزینه ای است که بیشترین سازگاری با مفهوم پایداری را دارد از ابعاد اکوتوریسم می توان دامنه نوردی توریسم کوچ طبیعت درمانی ورزشهای ساحلی شکار و از جاذبه های طبیعی کشور به قله های مرتفع دریاچه ارومیه جنگلهای شمال رودخانه ها و آبهای معدنی و ... اشاره نمود. حفظ تنوع زیستی مشارکت درتامین رفاه اجتماعی از اهداف اکوتوریسم می باشد همچنین کمک به اقتصاد محلی و ترویج فرهنگ زیست محیطی از اثرات مثبت اکوتوریسم و آلودگی تخریب محیط و نابودی گونه های جانوری گیاهی از اثرات منفی آن میب اشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری درطبیعت ـ اکوتوریسم ، پایداری اکوتوریسم ، حفاظت از محیط زیست و اثرهای طبیعی ، پایداری جوامع محلی