داستانهای قرآنی به عنوان محتوای آموزش تفکر به کودکان

پژوهش حاضر که با روش فلسفی انجام شده است، با هدف بازاندیشی در رویکردهای متداول آموزش تفکر و ارایه رویکردی بومی به کمک داستانهای قرآنی انجام شده است، بدین منظور نخست به چگونگی پیدایش رویکردهای آموزش تفکر به عنوان بدیلی برای آموزش سنتی به عنوان شیوهای ناکارآمد پرداخته شده است. در این راستا رویکرد فرایندی آموزش تفکر که توسط لیپمن و متاثر از اندیشه سقراط در نیمه دوم قرن بیستم مطرح گردید مورد تحلیل قرار گرفت، آنگاه محتوای تامل برانگیز داستانی برنامه لیپمن بررسی و به نقد داستانهای فرهنگ وابسته این برنامه پرداخته شد. شواهد مبین آن بود که داستانهای بومی و مستخرج از مضامین فرهنگی بخصوص داستانهای قرآنی که حاوی مسایل اساسی فلسفی (هستی-شناسی، شناختشناسی و ارزش شناسی) میباشند، میتواند به عنوان محتوای تامل برانگیز مورد توجه قرار گیرند. شیوه اجرا بدین صورت بود که؛ داستانهایی که ناظر بر تصریح حوزههای موضوعی و محتوایی داستانی با مضامین فلسفی بودندمشخص شد تا نشان داده شود که چنین داستانهایی موجودند و قابل استفاده در برنامههای آموزش تفکر میباشند.

کلیدواژه ها:

آموزش تفکر ، داستانهای قرآنی ، S4F