بررسی نقش دانشگاهها در کارآفرینی کشاورزی و راهکار های پیشرو در ایران

اگر بپذیریم که کارآفرینی نه تنها موتور توسعه اقتصادی، بلکه زیربنای ساخت فکری و اندیشه ای اعضای جوامع بشری است، آنگاه با توجه به نقش بی بدیل دانشگاه ها در ترویج و توسعه ی این مهم، خواهیم پذیرفت که برای دستیابی به جامعه و کشوری پویا و متحرک، توجه کاملا ویژه به کارآفرینی در دانشگاه اجتناب ناپذیر است. چنانچه محیط دانشگاه و جو حاکم برآن بتواند به دانشجو این مفهوم را بقبولاند که تو می توانی، به نظر می رسد در امتداد این تفکر، چیزی به نام وابستگی، بی اعتمادی به خود، ناتوانی و بی تفاوتی و... نتواند جلوه کند. تجربه ی چند ساله ی دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه در ایجاد اولین تعاونی تولید دانشجویی کشور موید این است که دانشجویان در کنار یکدیگر و زیر چتر حمایت روحی و فنی استادان خود و به گونه ای سینرژیک، بارقه هایی از توانایی ها و پتانسیل های خود را به نمایش می گذارند که به هیچ وجه در قالب روش های متداول قابل تحلیل نیست. تعاونی مذکور، مدلی است موفق از یک تشکل شناور که در گذر زمان دارای ورودی و خروجی مستمر است، لیکن اصل مشارکت و کار با یکدیگر هم چنان باقی می ماند. نگارنده به عنوان یکی از آغازگران کارآفرینی در دانشگاه و منطقه، بر اساس تجارب چند دهه ای خود تردیدی ندارد که محیط دانشگاه، فضایی است که می تواند روحیه ی خواستن، ایجاد کردن و مستقل بودن را در جوانان دانشجو ایجاد نماید. این نوشتار قصد دارد ویژگی ها و شرایط شکل گیری فرایند به وجود آمدن تعاونی مذکور را به تصویر بکشاند. باشد که موثر واقع شود. کارآفرینان‌ نقش‌ کلیدی‌ در توسعه‌ اقتصادی‌ و تحولات‌ اجتماعی‌ دارند. کارآفرینان‌ به‌ عنوان‌ عناصر اصلی‌ در تسریع‌توسعه‌ کشورهای‌ در حال‌ توسعه‌ و در تجدید حیات‌ و استمرار توسعه‌ کشورهای‌ صنعتی‌ مورد توجه‌ و مطالعه‌ بوده‌اند. در شرایط‌کنونی‌ اقتصاد ایران‌ که‌ با مسائل‌ و نارساییهای‌ مهمی‌ نظیر فرار مغزها، بیکاری‌ یا کم‌کاری‌ به‌ ویژه‌ دانش آموخته گان‌ دانشگاهها و نیروی‌ انسانی‌ متخصص‌، کاهش‌ سرمایه‌گذاری‌ دولت‌، عدم‌ تحرک‌ و رشد اقتصادی‌ کافی‌ روبروست‌، پرورش‌ و آموزش‌کارآفرینان‌ از اهمیت‌ بیشتری‌ برخوردار است‌. لذا بررسی وضعیت دانش آموختگان دانشگاهها از نظر نوع اشتغال می تواند مفید باشد، نگاهی اجمالی به کارایی فارغ التحصیلان رشته های کشاورزی و توانمندیهای عملی آنها برای ایجاد تحول در بخش کشاورزی کشور نشان دهنده این واقعیت می باشد که آموزش در رسیدن به این مهم از کارایی چندانی برخوردار نبوده است. مطالعه حاضر در پی پاسخ گویی به این سؤالات است که موانع تحقق کارآفرینی در آموزش کشاورزی ما کدامند؟ آیا راهکارهایی برای رفع این موانع وجود دارند؟ برای رسیدن به هدف فوق از روش مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. بررسی ادبیات موضوع نشان میدهد آموزش عالی برای تربیت فارغ التحصیلان کارآفرین نیازمند یک سری مشخصه هایی از قبیل ایجاد محیط انتقادی، آموزش عملی، می باشد. با بررسی نظام مند آموزش عالی کشاورزی کشورمان در ارتباط با این خصیصه ها ضعف و ناکارایی آن در بخشی از زمینه ها مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، دانشکده های کشاورزی ، فارغ التحصیلان ، آموزش کشاورزی ، توسعه کشاورزی