بررسی و امکانسنجی بهبود عملکرد جداکننده مغناطیسی شدت بالا،واحد نیمهصنعتی تیتانیوم کهنوج

پیشرفت جوامع بشری و به موازات آن افزایش هزینه تمام شده به منظور دستیابی به محصولی با کیفیت مطلوب متخصصین را به استفاده بهینه از منابع و ثروتهای خدادادی ترغیب می- کند. امکانسنجی بهبود شرایط عملیاتی در کارخانه نیمهصنعتی تیتانیوم کهنوج گامی مؤثر برای افزایش عیار و بازیابی محصول نهایی با توجه به تکنولوژیهای نوین در امر فرآوری میباشد. در این پژوهش با استفاده از بهینهسازی سیستم کنونی کارخانه با وجود جداکننده مغناطیسی شدت بالا، ابتدا سعی بر این است که بدون ایجاد هزینه سرمایهگذاری جدید بتوان شرایط بهینه کارخانه را با بهبود ، شرایط عملیاتی به دست آورد. به این منظور شرایط عملیاتی کارخانه در میزان خوراکدهی مختلف 8 10 و 12 تن و همچنین تغییر در ماتریس شبکه جداکننده مغناطیسی به دوحالت متفاوت در نظرگرفته شد. و با توجه به این تغییرات بهترین شرایط کارخانه در خوراکدهی 10 تن و با کاهش شبکه ماتریس به دست آمد که در این شرایط کارآیی جدایش به حدود 37/5 درصد رسید، در صورتی که در شرایط معمول کارخانه کارای جدایش 32 درصد میباشد. این در صورتی است که با وجود اعمال اینشرایط بهینه بدست آمده ساعات توقف کارخانه به علت نقص جداکننده به حداقل رسیده است.

کلیدواژه ها:

بهینهسازی ، جداکنندهمغناطیسی ، خوراکدهی ، ماتریس ، تیتانیوم کهنوج