بررسی تاثیر طول لایه ژئوتکستایل در ضریب اطمینان پایداری شیب و نشست پی

درحال حاضربرای افزایش پایداری شیروانی های مستعد گسیختگی روشهای متعددی وجود دارد. استفاده از عوامل تسلیح همواره به عنوان یکی از مفیدترین راهکارها برای جلوگیری از وقوع زمین لغزش در شیروانیها مطرح بوده و به کمک آنها میتوان پایداری شیروانیهای خاکبرداری شده و خاکریزها را بهبود بخشید. در سالهای اخیر شیروانیهای مسلح ژئوسنتتیکی راه حلهای مبتکرانه و بسیارمقرون به صرفه ای برای حل مسائل مربوط به پایداری شیروانی ها پیشروی مهندسین قراردادهاند، بخصوص پس ازوقوع گسیختگی و یا هنگامی که بخواهیم شیروانی هایی با شیب بیش ازشیب ایمن شیروانیهای غیرمسلح احداث نماییم . یکی از انواع گوناگون ترکیبات پلیمری که در بین ژئوسینتتیکها بیشترین کاربری را دارد، ژئوتکستایل می باشد. در این مطالعه برای بررسی تاثیرطول لایه ژئوتکستایل درضریب اطمینان پایداری شیب و نشست پی درشرایط استاتیکی ازتحلیل اجزا محدود دوبعدی در نرم افزار المان محدود Plaxis استفاده می شود. خاک مورد مطالعه در این پایان نامه از نوع رسی و ماسه ای میباشد. نتایج نشان می دهد در خاک رسی سست با افزایش طول تا 12 متر شیب پایدار نمی باشد و با ازای بیشتر طول ژئوتکستایل نشست پی با افزاایش طول ژئوتکستایل از 02 به 02 متر 5 درصد کاهش مییابد ولی در دو نوع خاک رسی نیمه متراکم و متراکم با افزایش طول ژئوتکستایل نشست پی تغییرات بسیار کمی دارد پی در زارله 5 متری از تاج شیب قرار دارد .

کلیدواژه ها:

طول لایه ژئوتکستایل ، ضریب اطمینان ، پایداری شیب ، نشست ، تحلیل اجزا محدود