بررسی تاثیر روابط میان فردی و جهت گیری اخلاقی بر روی استدلال اخلاقی حسابرسان در سازمان حسابرسی ایران

امروزه اطلاعات درست و بموقع می تواند در تصمیم گیری استفاده کنندگان از اطلاعات نقش مهمی را ایفا کند. یکی از راه های آزمودن صحت و درستی این اطلاعات استفاده از گزارشات حسابرسی توسط استفاده کنندگان از این اطلاعات می باشد. البته این گزارشات باید با ساز وکاری طراحی و نوشته شوند که به استفاده کنندگان اطمینان لازم را بدهند و آنها بتوانند با خیالی راحت از این اطلاعات در جهت اهداف عملیاتیخود استفاده نمایند. حسابرسان که عامل اصلی در طراحی این گزارشات هستند باید دارای چنان صلاحیت اخلاقی و حرفه ای باشند که گزارشات را به شیوه ای اصولی و بدون هیچ نظر جانبدارانه ای عاری از روابط و هر گونه جهت گیری ارائه نماید. این پژوهش به بررسی تاثیر روابط میان فردی و جهت گیری اخلاقی بر روی استدلال اخلاقی حسابرسان می پردازد. جامعه آماری این پژوهش حسابرسان سازمان حسابرسی کشورهستند. انتخاب نمونه به صورت تصادفی و حجم نمونه 232 نفر از حسابرسان سازمان حسابرسی می باشند. روش تحقیق توصیفی پیمایشی و - برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. در این تحقیق تجزیه و تحلیل دادهها در دو سطح توصیفی )فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار( و استنباطی )آزمون تی تک نمونهای، تحلیل وارایانس یک طرفه، همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون نرمال بودن دادهها و آزمون فریدمن( صورت گرفته است. نتایج نشان داد که روابط میان فردی و جهت گیری اخلاقی که خود مشتمل از سه جهت گیری فرهنگ اخلاقی سازمانی، آرمانگرایی و نسبی گرایی است بر استدلال اخلاقی حسابرسان تاثیر دارد. و می تواند نقش مهمی را در قضاوت و هدف های رفتاری حسابرسان ایفا نماید

کلیدواژه ها:

روابط میان فردی ، فرهنگ اخلاقی سازمانی ، آرمانگرایی ، نسبیت گرایی