رابطه بین هزینه یابی بر مبنای فعالیت با تاکید بر عملکرد و مدیریت بر مبنای فعالیت

بهبود مستمر عملیات، فرآیند دست یابی به محصولات بهتر و قیمت تمام شده ارزان تر در عملیات تولید و فروش است و به عنوان یک هدف راهبردی (استراتژیک) مقوله هایی از کنترل جامع کیفی، افزایش کارایی، اثربخشی، ارتقای بهره وری، کاهش هزینه و حذف اقلام معیوب (ضایعات) از فرایند تولید را شامل می شود. صاحب نظران امروزه عقیده دارند که تولید تابعی از فعالیت و فعالیت تابعی از مصرف منابع است و این منابع محدود و کمیاب هستند. هزینه یابی بر مبنای فعالیت تکنیکی است برای تخصیص دقیق منابع مستقیم و غیرمستقیم یک سازمان بر مبنای میزان مصرف آنها در فعالیتهای صورت گرفته . در واقع هزینه یابی بر مبنای فعالیت یک روش هزینه یابی است که اطلاعات مفیدی درباره سهم هر کدام از محصولات در سودآوری شرکت را به مدیران ارائه می دهد. نامزی 2009 نسل سوم ABC را به عنوان هزینه یابی بر مبنای فعالیت با تأکید بر عملکرد معرفی نمود. نسل دوم توسط کاپلان و اندرسون 2004، از محرک زمان برای انتخاب محرک هزینه ها برای تخصیص هزینه ها به فعالیت استفاده کردند. که سبب انعطاف پذیری ودقت بیشتر در محاسبه بهای تمام شده می شود. در این مقاله به ارائه ارتباط بین هزینه یابی برمبنای فعالیت با تأکید بر عملکرد و مدیریت بر مبنای فعالیت می پردازیم.

کلیدواژه ها:

هزینه یابی بر مبنای فعایت ، مدریت بر مبنای فعالیت ، عملکرد ، هزینه یابی سنتی