ارائه راه کاری برای ارزیابی میزان اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمتمطالعه موردی در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
محل انتشار: کنفرانس بین المللی حسابداری و مدیریت
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 524
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MOCONF01_0320
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1394
چکیده مقاله:
درک فزاینده ازاهمیت ونقشی که آموزش میتواند دربهبود عملکرد نیروها و بهبود بازده سازمان ایفا نماید سبب شده است تا منابع مالی،مادی،وانسانی گستردهای صرف این آموزش ها شود به این امیدکه منافع ودستآوردهای ملموسی عاید سازمان ها گردد گسترش روزافزون علم وفناوری باعث شکل گیری ساختارهای سازمانی متفاوت نسبت به گذشته شده است هرسازمانی برای هماهنگ شدن با این تغییراتسریع وروبه رشدکانالهای ارتباطی درون سازمانی خودرامناسب بااین تحولات تغییرداده است. درچنین شرایطی سازمان موفق،سازمانی است که باتوجه بهدانش روز وفناوری پیشرفته خودرابه سوی ترقی وپیشرفت هدایت کند . تغییرات سریع فناوری درهمه سازمانها به خصوص برسازمانهای بزرگ صنعتی تاثیر بسیاری می گذارد وغفلت ازآن باعث سقوط سریع سازمان میشود. سازمانها از ارکان مهمی ازقبیل سرمایه، نیروی انسانی، فناوری ومدیریت تشکیل یافته اندکه به زعم بسیاری ازصاحب نظران نیروی انسانی مهم ترین رکن دراین بین است زیرا کارآیی سازمان منوط به انجام وظایف درست وصحیح این نیروها دردایره صفی وستادی است. ازآنجایی که حدود 70 درصدازمنابع وسرمایه سازمان هارا منابع انسانیت تشکیل میدهد لذا تامین این سرمایه انسانی مستلزم انجام فعالیتهای آموزشی منظم ومستمردرتمامی سطوح سازمانی است. پرورش انسانهای زبده و ماهرکه ازآن به عنوان توسعه منابع نیروی انسانی یاد می شودضرورت اجتناب ناپذیری است که سازمان ها برای بقا و پیشرفت در جهان پرتغییر و تحول امروز ی سخت بدان نیازمندند. باتوجه به نکات بیان شده این نکته قابل تامل است که صرفا آموزش واجرای دوره های آموزشی نمی تواند به سازمان درراه رسیدن به اهداف خویش کمک کند. آموزش ها باید باتوجه به اصول وروش های علمی بناگذاشته شوند تا نتیجه به دست آمده نیازهای موجود را برطرف سازد درغیراین صورت آموزشها بی فایده وحتی درمواردی باعث هدردادن سرمایههای سازمان نیز می شوند
نویسندگان
محمد قربانی سالانقوچ
کارشناس ارشد مهندسی صنایع، شرکت ملی نفت ایران، سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
ریحانه جعفری
کارشناس مدیریت آموزشی، دانشگاه حکیم سبزواری
حسین جعفری ثانی
دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد .
امیرحسین کیذوری
دکتری آموزش عالی و عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :