حکمت سازمانی: گذار از مدرنیسم به سوی پست مدرنیسم

مفهوم سازی محدود کننده اثبات گرا و عینت گرای مدرنیسم از حکمت آن را فاقد معنی و مفهوم کرده است. رویکرد عملیاتی سازی مفهوم «حکمت» مورد استقبال برخی مجامع علمی قرار گرفت. در این مقاله تلاش می شود نشان داده شود گذار از چارچوب مفهوم سازی ذات گرایان از حکمت و جستجو برای جایگزینی این رویکرد محدود با رویکردی جامع تر می تواند گزینه ای جالب برای نظریه پردازان سازمانی باشد. یکی از استراتژی هایی که برخی تئوری های «حکمت» گرایش به استفاده از آن پیدا کرده اند، روشی دیاکلتیکی بر پایه تلاش برای توضیح مفهوم اصلی از طریق تمایز آن با «آنتی تزش » است. پس بایداجازه داد تا حکمت نادان باشد یعنی تلاش جامعی برای توسعه مفهوم حکمت صورت گیرد تا شامل صداهایی باشد که به ندرت شنیده می شود. این محدودیت زدایی از چارچوب حکمت ما را قادر می سازد تا انگیزه عقل گرایان برای سرکوب تنوع و عدم تجانس واقعیات سازمانی را به حالت تعلیق درآورده و بار دیگر حکمت را از نو ترجمه کنیم.

کلیدواژه ها:

حکمت ، حکمت سازمانی ، شالوده شکنی ، پست مدرنیسم