بررسی اثرات تجربه شرکای حسابرسی و دوره تصدی مؤسسه حسابرسی بر کیفیت حسابرسی

حرفه حسابرسی، مانند سایر حرفه ها برای حفظ جایگاه خود نیازمند کسب اعتماد عمومی است. آنچه جامعه از حرص حسابرسی انتظار دارد، ارائه گزارش حسابرسی با کیفیت است. با توجه به افزایش مقررات حسابداری و حسابرسی و تغییرات در محیط کسب و کار، تعداد و پیچیدگی وظایف حسابرسی در حال افزایش است، که این امر نیازمند تلاش و دانش بیشتر حسابرسان در بخش های مختلف حسابرسی است و فشار بیشتری را بر روی مؤسسات حسابرسی برای درک و طراحی حسابرسی خود قرار می دهد، در نتیجه مؤسسات حسابرسی باید به شکلی سازمان یافته و طی فرایندی مستمر به موضوع بهبود کیفیت حسابرسی بپردازند. لذا با توجه به اهمیت کیفیت حسابرسی، بررسی عوامل تأثیرگذار بر آن از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف این مقاله بررسی رابطه بین تجربه شرکای حسابرسی و دوره تصدی مؤسسه حسابرسی با کیفیت حسابرسی است. در رابطه با دوره تصدی مؤسسه، تحقیقاتی به وجود یک رابطه مثبت بین دوره تصدی و کیفیت پی برده اند و تحقیقاتی هم بیان می کنند که با افزایش دوره تصدی، کیفیت حسابرسی کاهش می یابد، اما در مجموع می توان نتیجه گرفت آثار مثبت و منفی رابطه بلندمدت حسابرس و صاحب کار، از قبیل کسب تخصص در باره صاحب کار خاص یا کاهش استقلال براثر نزدیکی بیش از حد حسابرسی و صاحب کار، می تواند باعث خنثی شدن اثر یکدیگر شوند.

کلیدواژه ها:

کیفیت حسابرسی ، تجربه شرکای حسابرسی ، دوره تصدی مؤسسات حسابرسی