تأثیر اجزای سرمایه فکری بر توسعه گزارشگری مالی

سرمایه فکری به عنوان دانش ایجاد ارزش افزوده در شرکت ها، تأکید شده است، ابتدا طبقه بندی اجزای سرمایه فکری را فدراسیون بین المللی حسابداران در سال 1٬998 انجام داد و در این مقاله طبقه بندی جدیدتری که در سال 2٬003 توسط انجمن سرمایه فکری ایتالیا صورت گرفت و نیز تمامی عوامل مرتبط به اجزای تشکیل دهنده سرمایه فکری ارائه شد.اهمیت اندازه گیری سرمایه فکری، چالشی در مدل گزارشگری مالی سنتی برای اندازه گیری و حسابداری سرمایه فکری ایجاد می کند که در رویکرد اصولی برای حسابداری سرمایه فکری: 1- شناسایی، اندازه گیری در صد سرمایه فکری تحت عنوان دارایی فکری در ترازنامه و 2- افشای اطلاعات مرتبط با سرمایه فکری، بدون تلاش برای ارزیابی مبالغ پولی بیان شود. امروز افزایش تقاضای افشا در گزارشگری مالی به اهمیت بیشتر شناسایی و اندازه گیری دارایی ها از جمله دارایی های نامش بود، باعث تمرکز بر صورت ترازنامه و دیدگاه مبتنی بر ترازنامه گردیده که در نمودار مدل توسعه یافته گزارشگری مالی ترسیم شده است. با بررسی موضوعی در خصوص سرمایه فکری و قیمت گذاری آن، می توان نتیجه گرفت که در حال حاضر تعریف واحدی از مقوله سرمایه فکری در دنیا وجود ندارد و افشای اطلاعات حسابداری سرمایه فکری به جای شناسایی، اندازه گیری و ثبت سرمایه فکری تحت عنوان دارایی فکری در ترازنامه برتری دارد. در نتیجه، ارائه چارچوب توافقی برای ارزیابی راهبردی سرمایه فکری در سازمان ها و شناسایی دقیق اجزای تشکیل دهنده آن مانند: سرمایه انسانی، سرمایه تکنولوژیکی، سرمایه تجاری و سرمایه اجتماعی می تواند منجر به شناسایی سرمایه فکری به منظور ارائه در صورت های مالی برده بود در گزارشگری مالی شود.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، مدل توسعه یافته گزارشگری مالی ، حسابداری سرمایه فکری