تحلیل در دستورالعمل حداکثر سود قابل تقسیم (طبق دستورالعمل بورس) با رویکرد تئوری کیفیت سود

کیفیت سنبه میزان احتمال تحقق سودهای آتی است و سودهای کرجسی یک تخصیص نامناسب منابع را به دنبال دارند. بنابراین سرمایه گذاران و تحلیلگران هنگام اتخاذ تصمیمات سرمایه گذاری در کیفیت سود نیز اتکا می کنند. از طرفی، تقسیم سود به عنوان عاملی مؤثر بر استفاده از فرصت های سرمایه گذاری برای شرکت ها محسوب می شود. هر قدر میزان سود تقسیمی بیشتر باشد، نیاز به منابع مالی خارج از شرکت جهت سرمایه گذاری بیشتر می گردد. با این حال تاکنون، در مورد نحوه تعیین حداکثر سودی که می توان تقسیم نمود و الزامات مربوط به آن پژوهشی انجام نشده است. هدف از این مقاله، تحلیلی بر دستورالعمل حداکثر سود قابل تقسیم (طبق دستورالعمل بورس) با رویکرد کیفیت سود می باشد. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از اینست که کیفیت سود رابطه مستقیمی با حداکثر سود قابل تقسیم (طبق دستورالعمل بوس) دارد. به این معنی که با افزایش سطح کیفیت سود شرکت ها، توانایی شرکت در توزیع ثروت افزایش می یابد و وضعیت حداکثر سود قابل تقسیم بهبود می یابد.

کلیدواژه ها:

حداکثر سود قابل تقسیم ، کیفیت سود ، سود تقسیمی