شکاف بین نسل ها و نقش برنامه درسی در رفع آن

هدف این پژوهش بررسی شکاف بین نسلی والدین و فرزندان بر اساس رویکرد های برنامه درسی )نظریه پیشرفت گرایی ( می باشد شکاف بین نسلی به معنی و جود تفاوت های دانشی،گرایشی و رفتاری مابین دو نسل با وجود پیوستگیهای کلان متاثر از ساختارهایاجتماعی، فرهنگی و تاریخی است. شکاف نسلی هنگامی محقق میشود که واحد های نسلی شکل بگیرد. شکاف ارزشی درون خانوادهو بین نسلها، زمانی اتفاق میافتد که انتقال فرهنگی با مشکل روبهرو شود. شکاف نسلی بین والدین و فرزندان یک معضل اجتماعی محسوب می شود و برنامه درسی را تحت الشعاع خودش قرار می دهد. برنامه درسی برای اثربخش بودن و تربیت و آموزش فراگیران نیازمند همکاری و همفکری والدین و خانواده و فراگیران است. برنامه درسی اجرایی نیازمند این است که نیازهای دانش آموزان ونگرش ها و مقتضیات جامعه در آن گنجانده بشود. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی است و در صدد پاسخگویی به این سوال است که آیا شکاف بین نسل ها قابل جبران و ترمیم است؟ آیا برنامه درسی قادر به کاهش شکاف بین نسلها است؟ آیا نظریه پیشرفت گرایی می تواند شکاف بین نسل ها را از بین ببرد و روابط بین والدین و فرزندان را بهبود بخشد و امر برنامه درسی را تسهیل بخشد؟

کلیدواژه ها:

شکاف بین نسلی ، مقتضیات زمان ، پیشرفت گرایی ، برنامه درسی