چالش های بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی در زمان حوادث و بلایا

بلایای طبیعی و یا حوادث ساخت دست بشر، بسته به نوع، شدت، زمان و مکان وقوع، میتوانند اثرات مختلفی بر مراکز درمانی به جای گذارند که از آن جمله میتوان به تاخیر و یا عدم اطلاع رسانی صحیح و به موقع، سردرگمی پرسنل و بی نظمی آنان، کمبود و یا تکمیل ظرفیت اورژانس، کمبود تجهیزات و مواد مصرفی، بروز واکنش ها ی روحی روانی در پرسنل و بیماران و درنهایت اختلال در عملکرد طبیعی مرکز درمانی به دلیل بروز نقص و خرابی تجهیزات و تاسیسات و نیز ازدحام مردم اشاره نمود. بیمارستان برای بروز بلایای مختلف و متنوعی آماده باشد، ولی اغلب در حوادث و بلایا نیاز های یکسانی به خدمات بیمارستانی دیده می شود . برنامه های جداگانه نه تنها به منابع انسانی ومالی زیادی نیاز دارند، بلکه پرسنل نیز دچار سر درگمی و گیجی می شوند. برنامه ی مقابله با حوادث و بلایا باید نقاط مشترک بین بلایای مختلف را در نظر بگیرد. محور برنامه ی آمادگی بیمارستانی برای کلیه ی بلایا یکسان است. فقط در مورد حوادث خاص مثل حادثه ای که نیاز به تیم آلودگی زدایی دارند، نیاز به یک برنامه ی تکمیلی است. مسئله ی دیگر این است که کلیه ی اتفاقات ناشی از وقوع یک حادثه قابل پیش بینی نیست، بنابراین تدوین یک برنامه ی بسیار پیچیده نه تنها عملی نیست بلکه برای پرسنل نیز قابل فهم نخواهد بود. لذا می توان نتیجه گرفت که بهترین مشخصه ی یک برنامه ی بیمارستانی، سادگی آن است.

کلیدواژه ها:

چالش ، بخش اورژانس ، بیمارستان های آموزشی ، حوادث و بلایا