بررسی محتوای مالون دی آلدئید و پاسخ های آنزیم های آنتی اکسیدانت به تیمار تنش خشکی و سطوح مختلف سوپر جاذب در گیاه آفتابگردان روغنی

به منظور بررسی اثر کاربرد و عدم کاربرد سوپر جاذب بر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان روغنی در شرایط تنش و بدون تنش کمبود آب در سال 1391 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد ورامین (پیشوا) اجرا گردید این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد که در آن آبیاری به عوان عامل اصلی (عدم تنش تنش در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ، تنش در مرحله گلدهی تنش هم در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ و هم گلدهی) و عامل غلظت پلیمر سوپر جاذب (صفر، 15 و 30 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی منظور شدند. صفاتی نظیر بیومارکرهای تخریب و آنزیم های آنتی اکسیدانت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش کم آبی به ویژه در مرحله گلدهی سبب افزایش بیومارکر تخریبی مالون دی آلدئید گردید و در صورتی که با کرابرد سوپر جاذب این صفت کاهش پیدا کرد همچنین تنش خشکی موجب افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانت گردید که با مصرف سوپر جاذب این مقدار نیز کاهش پیدا کرد از نتایج به دست آمده در این آزمایش می توان چنین نتیجه گیری کرد که مرحله گلدهی حساس ترین مرحله و دو بار تنش در مرحله (رویشی و زایشی ) نسبت به تنش خشکی بسیار حساس می باشد و کاربرد سوپر جاذب 30 کیلوگرم در هکتار برای کاهش اثرات تنش خشکی به عنوان بهترین تیمار مورد بررسی مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تنش کم آبی ، پلیمر سوپر جاذب ، بیومارکرهای تخریب ، آنزیم های انتی اکسیدانت