ارزیابی اثرات تجویز خوراکی دو باکتری لاکتوباسیلوسپلانتاروم جدا شده از روده ماهی شیربت Barbus grypus برآنزیم های گوارشی ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio

استفاده از پروبیوتیک ها به عنوان مواد غذایی غیر قابل هضم که به طور موثری سلامتی میزبان را از طریق تحریک و یا محدود کردن رشد باکتری های موجود در روده تحت تاثیر قرار می دهند، ایده ی جدیدی در آبزی پروری می باشد. این تحقیق با هدف ارزیابی اثر تجویز باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم جدا شده از روده ماهی شیربت Barbus grypus بر آنزیم های گوارشی ماهی کپور Cyprinus carpio بدین منظور تعداد 360 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 1/5±30 گرم به طور تصادفی به سه تیمار و هر تیمار در سه تکرار تقسیم بندی شد (30 ماهی در هر تکرار) ماهیان تیمار یک و دو به ترتیب باخوراک حاوی 7^13 × 5 CFU/ml لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس کازئی به مدت 63 روز تغذیه شده و تیمار کنترل با شرایط کاملا مشابه با خوراک فاقد باکتری تغذیه گردید. پس از اتمام دوره آزمایش تیمارها به مدت 15 روز با غذای فاقد پروبیوتیک غذادهی گردیدند. در دوره های زمانی روز صفر، 30، 63 و 75 از تیمارها نمونه گیری شده و بعد از آسان کشی ماهیها از روده آنها نمونه گیری شده و به روش استاندارد آنزیم های گوارشی شامل الفا آمیلاز، پرونئاز، آلکالین فسفاتاز، لیپاز، ترپسین و کیموترپسین بین تیمارها مقایسه گردید. نتایج نشان داد که در تیمارهایی که از پروبیوتیک پلانتاروم تغذیه کرده بودنند فعالیت های آنزیمی شان در روز 30 و 63 در مقایسه با ماهیان گروه شاهد اختلاف معنی داری (0/05>P) دارد. بطور کلی می توان نتیجه گرفت که تجویز خوراکی لاکتوباسیلوس پلانتاروم در خوراک ماهی کپور معمولی بعد از 30 و 63 روز باعث افزایش فعالیت آنزیمهای گوارشی شده و این اثر قابل رقابت با پروبیوتیک تجاری لاکتوباسیلوس کازئی می باشد.

کلیدواژه ها:

کپور معمولی ، Cyprinus carpio ، پروبوتیک ، باسیلوس پلانتاروم ، باسیلوس کازئی ، آنزیمهای گوارشی