تأثیر توأم آبیاری با آب شور و غلظت دی اکسید کربن بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک گیاه کنگر فرنگی (Cynara scoolymus)

به منظور ارزیابی اثرات غلظت های مختلف دی اکسید کربن و آبیاری با آب شور بر برخی صفات رشدی گیاه کنگر فرنگی (Cynara scoolymus) یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه یزد انجام شد. تیمارها شامل دو غلظت دی اکسید کربن (450 (شاهد)، 700 پی پی ام) و در دو سطح شوری (8 میلی مولار (شاهد) و 16 میلی مولار) بود. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که اثر افزایش غلظت دی اکسید کربن بر روی صفات مورفولوزیک ارتفاع گیاه و وزن خشک با احتمال 99% معنی دار بود و بر تعداد برگ اثر معنی دار نبود و نمونه ها با هم تفاوتی نداشتند. اما اثر توأم دی اکسید کربن و تنش شوری تنها بر روی وزن خشک با احتمال 95% معنی دار بود و تفاوتی بین نمونه ها از لحاظ صفت تعداد برگ و ارتفاع گیاه وجود نداشت. در ضمن بین این دو فاکتور اثر متقابل وجود نداشت. نتایج مقایسات میانگین نشان داد که افزایش غلظت دی اکسید کربن به طور معنی داری تنها باعث افزایش وزن خشک شد. بطوریکه بالاترین میانگین هم در غلظت ppm700 مشاهده شد. با اعمال تنها عامل تنش شوری اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. کاربرد غلظت ppm700 دی اکسید کربن توأم با تنش شوری، باعث بهبود اثر شوری بر روی وزن خشک شد. افزایش دی اکسید کربن و شوری اثر معنی داری بر تعداد برگ و ارتفاع گیاه نداشت. بیشترین وزن خشک در تنش شوری 16 نشان داده شد.

کلیدواژه ها:

کنگر فرنگی ، دی اکسید کربن ، تنش شوری ، ارتفاع گیاه ، تعداد برگ ، وزن خشک