اثر نقش شوری بر صفات فیزیولوژیکی دو رقم مختلف گلرنگ Carthamus tinctorius

شوری یکی از مهمترین عوامل محدود کننده رشد گیاهان محسوب می شود. بنابراین بررسی سازوکارهای مغابله با این شرایط تنش را که گیاهان را قادر به سازگاری در برابر آن می نماید، از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. این سازوکارهای سلولی، به ویژه در گونه های مقاومتی به شوری شامل فرایندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی می باشد که به رشد و بقاء گیاهان در چنین شرایطی کمک می نماید. در این پژوهش بررسی برخی از اثرات فیزولوژیکی شوری در پنج سطح تیماری (0، 12/5، 25، 50 و 100 میلی مولار) کلرید سدیم در دو رقم مختلف گلرنگ (Carthamus tinctorius L.cvMCC-190) و (Carthamus tinctorius L.cv. I L111) در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. کشت این رقم ها به صورت هیدروبونیک در بستر پرلیت به مدت 40 روز با محلول غذایی موکلند تغییر یافته صورت گرفت. بررسی نتایج حاصل از سنجشهای فیزیولوژیکی در رقم IL-111 نشان داد که با افزایش سطح شوری، کاهش وزن خشک اندام هوایی و رشد، افزایش غلظت عناصر سدیم و کلر و نیز کاهش غلظت عنصر پتاسیم در اندام هوایی و ریشه، کاهش میزان کلروفیل، کاهش سطح برگ و طول ریشه نمونه های مربوطه شدیدتر از روندهای مذبور در رقم NCC-190 می شود. که به نظر می رسد در ارتباط با مقامت بالای رقم MCC-190 در برابر شوری باشد.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، شوری ، کلرید سدیم ، MCC-190 ، IL-111