بررسی روابط برخی زراعی گیاهچه های برنج در شرایط تنش خشکی

برنج از مهمترین محصولات کشاورزی ایران و جهان است و خشکی یک عامل محدود کننده مهم در تولید این محصول است اصلاح برای تحمل به خشکی می تواند یک روش موثر برای بهبود و پایداری عملکرد در مناطق کم آب باشد در این بررسی 22 ژنوتیپ برنج شامل دو ژنوتیپ والدینی متحمل به خشکی Balaو حساس Azucena و بیست ژنوتیپ وارداتی و بومی ارزیابی شدند ترکیب 22 ژنوتیپ برنج به همراه دو تیمار خشکی نرمال و تنش 5- بار به صورت فاکتوریل به عنوان تیمارهای مورد بررسی در نظر گرفته شدند خصوصیات مورد مطالعه شامل قطر ریشه وزن ریشه تعداد ریشه طول ریشه وزن ساقه طول ساقه زیست توده و کد ژنوتیپی میزان تحمل نسبی ژنوتیپ ها به خشکی بود در شرایط تنش خشکی وزن ساقه با وزن ریشه دارای همبستگی منفی بود همچنین صفات طول ریشه و وزن ریشه با هیچ یک از صفات دیگر همبستگی معنی داری نداشت نتایج رگرسیون پیش رونده در شرایط تنش خشکی جهت گزینش صفاتی که نقش بیشتری بر روی صفت کد ژنوتیپی داشتند نشان داد زمانی که کد ژنوتیپی به عنوان متغیر وابسته و سایر صفات به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شدند به ترتیب صفات طول ساقه طول ریشه قطر ریشه و وزن ریشه بیشترین مقدار 69 درصد تغییرات کد ژنوتیپی را توجیه کردند رگرسیون مرحله ای با در نظر گرفتن زیست توده به عنوان متغیر وابسته و سایر صفات به عنوان متغیرهای مستقل نشان داد که در شرایط تنش خشکی صفات وزن ساقه و وزن ریشه R2=0/61 به ترتیب بیشترین تاثیر را بر صفت زیست توده داشتند

کلیدواژه ها:

برنج خشکی ، زیست توده ، رگرسیون مرحله ای ، کد ژنوتیپی