بررسی نقش مولفه های ارزیابی حل مسئله در پیش بینی سبک های تصمیم گیری کارکنان صنعت

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین مولفه های ارزیابی حل مسئله )اعتماد در حل مسئله، گرایش اجتناب و کنترل شخصی در حل مسئله( و سبک های تصمیم گیری آنی، اجتنابی، وابسته، عقلانی ، شهودی در میان کارکنان صنعت بود. روش مطالعه توصیفی همبستگی بود و بدین منظور، ابتدا تعداد 242 نفر از کارکنان یک کارخانه صنعتی تولید آلیاژ در اصفهان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ارزیابی حل مسئله هپنر و پترسون 1892 و پرسشنامه سبک های تصمیم گیری عمومی اسکات و بروس 1881 پاسخ دادند. داده ها به وسیله نرم افزار spss18 مورد تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی و برای بررسی روابط بین متغیر ها از روش همبستگی کانونی متعارف استفاده شد. نتایج نشان داد ترکیب خطی مناسبی بین متغیر کانونی ارزیابی حل مسئله با متغیر کانونی ملاک که شامل سبک های تصمیم گیری می باشد، وجود دارد. یافته ها نشان داد بین مجموعه مولفه های ارزیابی حل مسئله با سبک های تصمیم گیری به مقدار 0/760 همبستگی وجود دارد و مجموعه ارزیابی حل مسئله توانست به میزان 12 % واریانس بین دو مجموعه پیش بین وملاک را تبیین کند. مولفه اجتناب در حل مسئله با سبک تصمیم گیری وابسته و اجتنابی رابطه مثبت و معنادار دارد. مولفه اعتماد درحل مسئله با سبک تصمیم گیری شهودی و عقلانی رابطه مثبت و معنادار دارد و میان اجتناب در حل مسئله و سبک تصمیم گیری آنی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد

کلیدواژه ها:

مولفه های ارزیابی حل مسئله ، سبک های تصمیم گیری ، کارکنان صنعت