مطالعه رابطهی بین شاخصهای بهرهوری و میزان سودآوری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ایران

بهرهوری به عنوان یک شاخص، چگونگی کارایی نیروی کار، سرمایه و دیگر منابع یک سازمان را به درستی اندازهگیری و ترسیمکننده وضعیت شرکت در آینده است. یک شرکت تنها در صورتی میتواند به سودآوری مستمر خود در آینده امیدوارباشد که موضوع بهرهوری را نادیده نگیرد. این تحقیق به دنبال این موضوع است که آیا بین شاخصهای بهرهوری )بهرهوری کار و بهرهوری سرمایه( به عنوان متغیرهای مستقل از یک طرف و شاخصهای سودآوری )نسبت سود به فروش، نرخ بازده سرمایه گذاری و بازده حقوق صاحبان سهام( به عنوان متغیرهای وابسته از طرف دیگر، رابطه معنیداری وجود دارد یا خیر؟ به منظورمطالعه این موضوع از میان جامعه آماری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، یک نمونه 101 عضوی، به روش غربالگری )حذف سیستماتیک( و در یک دوره شش ساله، از صورتهای مالی منتهی به اسفندماه سالهای 1311 الی 1321 انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز از صورتهای مالی اساسی، گزارشات مجامع و سایر اسناد و مدارک موجوددر بورس اوراق بهادار تهران، استخراج و با استفاده از روشهای آماری و تحلیل رگرسیون قدم به قدم و همبستگی پیرسون فرضیههای تحقیق مورد تجزیه و تحلیل واقع گردید. نتایج تحقیق نشان دهنده عدم وجود رابطه معنیداری بین متغیرهای مورد بررسی )شاخصهای بهرهوری و نسبت سود به فروش، بازده حقوق صاحبان سهام( و وجود رابطه معنیداری بین )شاخصهای بهرهوری و نرخ بازده سرمایه گذاری( میباشد. در پایان تحقیق نیز پیشنهاداتی در زمینه موضوع تحقیق ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

بهرهوری کار ، بهرهوری سرمایه ، نسبت سود به فروش ، نرخ بازده سرمایه گذاری ، بازده حقوق صاحبان سهام