رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و مدیریت مشارکتی و تاثیر آن بر رضایت شغلی کارکنان

رضایت شغلی به مجموع احساساتی که فرد نسبت به شغلش دارد، اطلاق می شود . فرد با رضایت شغلی بالا، احساسی مثبت و فردی که از شغلش ناراضی است احساس منفی نسبت به شغلش دارد. توانمند سازی را به عنوان تفویض اختیار در نقش سازمانی خود می دانستند که این اختیار بایستی به فرداعطا یا در نقش سازمانی او دیده شود. در یکی از بهترین مطالعات انجام شده در زمینه توانمند سازی توسط اسپریتزر، چهار بعد برای توانمندسازی شناسائی شد. بعدها براساس مطالعات میشرا ، یک بعد دیگر نیز به آن افزوده شد و پنج بعد کلیدی توانمندسازی شکل گرفت، که شامل خود اثر بخشی،خودسامانی، پذیرفتن شخصی نتیجه، معنی دار بودن، اعتماد می باشد. مدیریت مشارکتی یک فرآیند درگیری ذهنی و عاطفی اشخاص در موقعیت های گروهی است که آنان را بر می انگیزد تا برای دستیابیبه هدف های گروهی یاری دهند و در مسئولیت کار شریک شوند. مطالعه حاضر مروری بر یافته های پیشین رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و مدیریت مشارکتی و تاثیر این دو عامل بر رضایت شغلی را مورد بررسی قرار میدهد.در بسیاری از مطالعات تاثیر مثبت توانمندسازی روانشناختی و مدیریت مشارکتی بر رضایت شغلی تایید شده است

کلیدواژه ها:

توانمند سازی روانشناختی ، مدیریت مشارکتی ، رضایت شغلی