کاهش ریسک معاملات سهام با بهره گیری از تحلیل تکنیکال در بازار بورس ایران

یکی از معیارهای اساسی ارزیابی عملکرد پرتفوی های بورسی، در نظر گرفتن بازده سرمایه گذاری درکنار میزان ریسک آنها می باشد. در این پژوهش؛ بازده 05 شرکت فعال بورس اوراق بهادار تهران در بازهزمانی 1831 تا 1838 به روش میانگین متحرک با ریسک متناسب آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است. در اندازه گیری ریسک استراتژی مذکور، به طور سختگیرانه ای از مدل توسعه یافته سه عاملی فاما و فرنچکه در زمره مهمترین مدل های ارائه شده قرار دارد، استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از معنی داری اثرات مازاد بازده بازار، اندازه شرکت و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار است. بعبارتی با مقادیرصرف ریسک قیمت، اندازه و ارزش بازار، پیش بینی گردیده است که با بیشتر شدن بازدهی سهام نسبت به بازدهی اوراق مشارکت، بازدهی بازار افزایش می یابد و صرف ریسک اندازه و ارزش، اثر منفی رویبازدهی پیش بینی سهام می گذارند. با استفاده از این مشاهدات پیشنهاد پژوهش، تشکیل یک پرتفوی با هزینه صفر با خرید بالاترین پرتفوی ارزش دفتری به قیمت بازار (BM) و فروش کمترین پرتفوی ارزش دفتری به قیمت بازار (BM) ، بوسیله سیگنال های صادره شده توسط میانگین متحرک می باشد

کلیدواژه ها:

تحلیل تکنیکال ، بازده ، ریسک ، میانگین متحرک ، فاما و فرنچ