مطالعه تطبیقی تجارب بین المللی شدن آموزش عالی در ایران و جهان 2015-2013

همزمان با پدیده جهانی شدن و شکل گیری دانش و بازار کار جهانی، ضرورت متحول شدن نظام های آموزش عالی و در هم تنیدن کارکردهای آموزشی، پژوهشی و خدماتی در سطوح محلی، ملی، منطقه ایی و بین امللی مطرح گردیده است. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نیز بر همین مبنا یکی از برنامههای محوری خود را بینالمللی شدن آموزش عالی و دانشگاه ها قرارداده است. اما بررسی آسیب شناختی وضعیت نظام آموزش عالی ایران در فرایند جهانی شدن حکایت از فاصله زیاد تا وضعیت مطلوب دارد از این روی ضروری است با انجام مطالعات تطبیقی نقاط ضعف و قوت آموزش عالی ایران در فرایند بین المللیشدن آشکار گشته و زمینه جهت استفاده از تجربیات کشورهای پیشرو در این زمینه مهیا گردد. لذا هدف از این مطالعه بررسی تطبیقی وضعیت آموزش عالی ایران در فرایند بین المللی شدن با کشورهای فعال در این زمنیه می باشد. بر این اساسدر این تحقیق از کارکرد آموزشی آموزش عالی، مولفه تبادل دانشجوی بین المللی و از کارکرد پژوهشی، مولفه های مرجعیت علمی، و دیپلماسی علمی مورد بررسی و تطبیق قرار گرفت. این پژوهش با روش توصیفی تطبیقی و با اتخاذ رویکرد استفاده -از بررسی آمار، اسناد، منابع چاپی کتابخانه ایی و الکترونیکی جهت جمع آوری اطلاعات صورت گرفت. نتایج حاکی از آن بود که آموزش عالی ایران در مقایسه با کشورهای پیشرو در مولفه انتقال دانشجو به خارج از کشور از وضعیت مناسبی برخوردار است، اما از جهت جذب دانشجوی خارجی بسیار ضعیف می باشد. همچنین در مولفه های دیپلماسی علمی از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نیست، اما از جهت مرجعیت علمی از وضعیت بسیار مناسبی برخوردار است

کلیدواژه ها:

بین المللی شدن آموزش عالی ، دانشجویان خارجی ، دیپلماسی علمی ، مرجعیت علمی ، جهانی شدن