عوامل مؤثر بر مدیریت حکمت فردی در سازمان

این پژوهش با هدف نیل به راههای تقویت حکمت ) wisdom ( فردی و نیز شناسایی عوامل مؤثر بر حکمت در اعضای سازمان و مدیریت آن انجام گرفته است. سؤالات اصلی آن پرسش از معنای نهفته در حکمت فردی و مدیریت آن و نیز چیستی عوامل مؤثر برمدیریت حکمت در میان اعضای سازمان میباشد. دلایل اصلی در طرح مسئله حکمت در سازمان از یک سو ضرورت هماهنگی حوزههای گسسته و متشتت خرد، علم و عمل بشر در عصر انفجار اطلاعات و از سوی دیگر رواج بیرویهی سازمانهای دانشبنیان بوده است که اصل اساسی در آنها تمرکز بر قدرت رقابت و سود بیشتر و غفلت از نیازهای بنیادین انسان در آینده میباشد. جامعهآماری شامل خبرگان حکیم حاضر در شهر تهران با معیارهای قابل تشخیص و روش نمونهگیری، روش غیرتصادفی گلولهبرفی - ( Snowball ( است. روشهای گردآوری اطلاعات نیز انجام مصاحبه عمیق و تحلیل اسناد مرتبط به همراه مشاهده است. روشتحلیل دادهها نیز روش نظریهسازی دادهبنیاد ) Grounded Theory ( و هدف از انتخاب این روش، غنیسازی ادبیات نظری در این حوزه میباشد. نتایج اصلی حاصل از پژوهش یافتن معنای اصلی و مقوله محوری مدیریت حکمت فردی در سازمان به عنوان هدایت و نظامبخشی سرمایه حکمی همچنین شناسایی عوامل مؤثر بر مدیریت حکمت فردی در سازمان در قالب مدلی متشکل از عوامل فطری، عوامل هویتساز فرهنگی، عوامل کیفیت نظام ارتباطات انسانی و عوامل تحقق رهبری حکیمانه بوده و پیامد چنین مدیریتی، نظامیافتگی سرمایه حکمی میباشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، مدیریت حکمت ، نظریهسازی دادهبنیاد ، سرمایه فکری ، حکمت سازمانی