ارایه یک مدل مالی کارا برای تعیین ارزش نام تجاری

در دنیای امروز،با توجه به تئوری یا قضیه معروف MM 1 ،ارزش داراییهای نام تجاری عبارتست از ارزش حال جریان آزاد نقدی 2 که با توجه به میانگین وزنی هزینه های سرمایه ای 3 منهای بدهی ها و لحاظ شدن نرخ تنزیل در آن بدست می آید.،رویکردهای گوناگونی برای محاسبهارزش نام تجاری وجود دارد .در این مقاله ، یک مدل تصحیح شده، ارائه و خروجی آن با روشهای متداول دیگر مقایسه و ارزش علمی مدل بااستفاده از آزمون آماری t-Student سنجیده شده است. نباید اینگونه پنداشت که ارزش نام تجاری ،همان ارزش اموال کارخانه یا ارزشی است که از طریق روشهای حسابداری محض بدست آمده است؛بلکه،این ارزش ،برگرفته از توقعاتی است که در جریانات نقدی بنگاه مورد نظر در آینده روی خواهد داد.دستگاهی را در نظر بگیرید که با ارزش فرضی 111 میلیون واحد پولی برای یک کارخانه خریداری شده است؛درصورتیکه،اگر قیمت جزء به جزء قطعات آن محاسبه شود ،شاید مثلاً 01 واحدپولی ارزش داشته باشد.طبیعی است که مابقی پرداختی ،درقبال مسایلی چون دانش فنی ،تجربه شرکت فروشنده،مهارت پرسنل،نیروی فکری متخصصان و مسایلی از این دست می باشد.نام تجاری نیز چنین شرایطی دارد و باید طبق توقعاتی که ازسودآوری آن درآینده می رود برایش ارزش مالی قایل گردید.مشکل نیز دراینجاست،زیرا ما باید چیزی را که قرار است در آینده اتفاق بیفتد بدانیم وتخمین بزنیم!

کلیدواژه ها:

دارایی های ناملموس ، مدل کارای مالی ، تعیین ارزش ، نام تجاری