ارزیابی آسیب پذیری مسکن و روند مقاوم سازی در مناطق 22گانه شهر تهران

محدودیت در فرصتهای سرمایه گذاری، همواره سرمایه گذاران را به انتخاب مکان مناسب که تضمین کننده تداوم استفاده و کاهش خطرپذیری باشد، سوق می دهد. ساخت مسکن از جمله حوزه هایی است که همواره افراد به دنبال انتخاب مکان مناسب هستند تا ضمن تامین اسکان آنان، امنیت فرد و خانواده را در مقابل مخاطرات انسانی و محیطی را نیز فراهم آورد. توجه به انتخاب مکانهایی که کمترین احتمال وقوع حوادث غیرمترقبه و طبیعی در آنها وجود داشته باشد، از مهمترین نکات مورد توجه در الگوی مکان یابی سکونتگاه های انسانی در کشورهای مختلف محسوب می گردد. امروزه در اکثر کشورهایی که با سوانح و مخاطرات طبیعی مواجه هستند، احداث و ایجاد مساکن مقاوم در برابر زلزله به منظور کاهش آسیب جانی و مالی از مهمترین اقداماتی است که بصورت گسترده در کشورهای مواجه با این مخاطرات صورت می گیرد. در کشور ایران علیرغم اینکه بخش عمده ای از سکونتگاه ا در معرض خطرات ناشی از این حوادث غیرمترقبه قرار دارند، اما کمتر توجهی به رعایت استانداردهای لازم صورت گرفته است. از جمله مخاطرات تهدیدکننده در ایران و پایتخت آن زلزله است که با وقوع هر زلزله در سطح کشور زنگ خطری را برای ساکنین این کلان شهر می نوازد. در مطالعه حاضر به ارزیابی آسیب پذیری مسکن و روند مقاوم سازی در برابر زلزله احتمالی در سطح مناطق 22 گانه شهر تهران پرداخته شده است. وقوع زلزله های مکرر در سال اخیر در پیرامون این شهر از نکات مهمی است که ضرورت بررسی میزان آسیب پذیرری و روند مقاوم سازی و تحولات آن را ضروری می نماید. در این بررسی شرایط عمومی زلزله خیزی شهر براساس مطالعات متعدد موجود بررسی و روند مقاوم سازی و تحولات آن در سطح مناطق 22 گانه در سالهای 1385-1375 بررسی شد. نتایج نشان می دهد که تحولات در زمینه نوسازی و مقاوم سازی در سطح شهر از رشد قابل توجهی برخوردار است اما در بررسی بین مناطق این روند از اختلافات معنناداری برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، زلزله ، مقاوم سازی ، مناطق 22 گانه شهرداری ، شهر تهران