بررسی تأثیر هوش اجتماعی بر توانمندسازی کارکنان با نقش میانجی هوش معنوی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه ایلام)

هدف این پژوهش بررسی تأثیر هوش اجتماعی بر توانمندسازی کارکنان با نقش میانجی هوش معنوی است. برای نیل به این هدف، پس از مطالعه و بررسی یافته های پژوهش های پیشین در قالب مبانی تئوریک تحقیق، چارچوب موردنظر ارائه می گردد. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر گردآوری داده ها در زرمه تحقیقات توصیفی از نوع پیمایشی محسوب می گردد. به منظور بررسی میدانی در تحقیق حاضر، از جامعه آماری شامل تمامی کارکنان دانشگاه ایلام که تعداد آنها 500 نفر هستند استفاده گردیده است. برای نمونه نیز با توجه به فرمول کوکران تعداد 217 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات علاوه بر مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه است که روایی آن توسط خبرگان و پایایی آن از طریق روش آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفته است. برای تحلیل ابعاد چارچوب مفهومی جهت سنجش رابطه از ضریب همبستگی پیرسون، جهت سنجش تأثیر متغیرها از تحلیل رگرسیون استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین هوش اجتماعی با توانمندسازی کارکنان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بین هوش اجتماعی با هوش معنوی ارتباط معناداری وجود دارد، بین هوش معنوی با توانمندسازی کارکنان ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج حاکی از این است که هوش اجتماعی بادرنظر گرفتن متغیر میانجی هوش معنوی بر توانمندسازی کارکنان تأثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، هوش اجتماعی ، توانمندسازی کارکنان ، دانشگاه ایلام