تاملی بر تاثیر همگونی عناصر شعر بر گیرایی و رسایی شعر

تناسب و هماهنگی بین اجزاء، رمز دوام و بقای هر ساختار منظم و از جمله شعر فارسی است. از این منظر، رعایت یکپارچگی میان عناصر شعر در زمان سرایش آن، ضرورتی ا ست که به خلق شعر خوب و سنجیده (استاندارد) می انجامد. شعری که هم از مفهوم و منطق یکدست و درستی برخوردار است، هم اجزاء آن در جای مناسب و درستی قرار گرفته اند. عنصری که در این پژوهش از آن با عنوان همگونی یاد شده و ناظر بر یکپارچگی عنا صر تشکیل دهنده شعر ا ست. برای تو ضیح و تبیین نقش همگونی عنا صر شعر، گام به گام با سرایش و شکل گیری یک غزل همراه می شویم تا با این مثال، نقش و تاثیر زیرشاخه های همگونی بر انسجام و گیرایی شعر روشنتر شود و به این پرسش پاسخ دهیم که آیا همگونی عناصر شعر نقش موثری بر گیرایی و رسایی شعر دارد گفتنی است در این پژوهش، هشت زیرشاخه برای همگونی عناصر شعر پیشنهاد شده ا ست که عبارتند از: همگونی موسیقایی، همگونی مو ضوعی، همگونی ضمیری، همگونی منطقی، همگونی واژگانی، همگونی زمانی، همگونی سبکی و همگونی روایی که هریک با نمونه هایی از کاربرد صحیح و نا صحیح آن تو ضیح داده شده ا ست. در پایان تاثیر رعایت همگونی عناصر شعر بر گیرایی و رسایی شعر را میتوان مثبت قلمداد کرد.

کلیدواژه ها:

همگونی عنا صر شعر ، وحدت ساختار شعر ، یکپارچگی در شعر ، همگونی مو ضوعی ، همگونی ضمیری ، همگونی منطقی ، همگونی واژگانی ، همگونی زمانی ، همگونی سبکی ، همگونی روایی ، همگونی موسیقایی.