برون سپاری در مراکز تحقیقات کاربردی

سپردن برخی فعالیتهای یک سازمان در قالب یک قرارداد به انجام دهنده ای در بیرون آن سازمان برونسپاری نامیده م یشود. در مدیریت فناوریهای یک سازمان باید برونسپاری فعالیتهای آن نیز بطور جدی مدیریت شده و تحت کنترل باشد. بخش عمده و اصلی فعالیتها در یک سازمان تحقیقاتی در عصر حاضر، نوآوری و خلق توانمندی بر مبنای دانایی است. بنابراین سوال مهم آن است که کدام بخش از فعالیتهای یک سازمان تحقیقاتی را می توان برونسپاری کرد بدون آنکه به مزایای رقابتی آن سازمان لطمه وارد شود. در این مقاله با مرور برخی مدلهای تصمیم گیری برای برونسپاری،ریسک ها و عدم قطعیت های برونسپاری مورد توجه این مدلها بیان می شوند و با توجه به تغییر ماهیت سازمانهای دانش بنیان (مانند مراکز تحقیقات کاربردی) از منظر منابع انسانی، بویژه سیال بودن دانشکاران (Knowledge Workers) بین سازمانهای مختلف، نگرانی های جدیدی که باید در هنگام تصمیم گیری برای برونسپاری مد نظر گیرند بیان شده وتغییراتی در مدل تصمیم گیری پیشنهاد می شود

کلیدواژه ها:

برونسپاری ، مدیریت برونسپاری ، برونسپاری به داخل