بررسی عملکرد سیستم های غیر فعال نوین و تاثیر آن ها بر عملکرد پل

از آنجایی که پلها در موقع بروز سوانح از شاهرگ های حیاتی امداد و نجات به شمار می آید و همچنین سیستم های سازه ای نسبتا ساده آن باعث شده است که توجه طراحان را به خود جلب کند. سازه های لاغر مانند پل ها بخصوص پل های معلق به دلیل سختی کم وقتی تحت تاثیر شتابهای زلزله قرار می گیرند دچار تغییر شکل بزرگ می شوند که برای کاهش این تغییر شکل دو راهکار پیشنهاد می شود ، راهکار اول برای کاهش تغییر شکل های پل به وسیله افزایش سختی سازه می باشد ولی با زیاد کردن سختی سازه افزایش وزن سازه را خواهیم داشت و طبق قانون نیوتن (F=ma) این بدان معنی است که نیروی زلزله که به سازه اعمال می شود نیز افزایش خواهد یافت. راهکار دوم که در حال حاضر مورد توجه قرار گرفته است استفاده از روش کنترل ارتعاشات سازه می باشد که شامل سیستم های کنترل غیر فعال ، فعال و سیستم کنترل پیوندی که ترکیبی از سیستم . های فعال و غیر فعال می باشد میتوان نام برد. سیستم های غیر فعال در زمان وقوع زلزله به وسیله موج وارد شده در اثر زلزله فعال شده و انرژی زیادی را مصرف کرده و سازه را تا مقدار زیادی از اثرات زلزله محافظت می کند و در این مقاله پس از بررسی مفهوم میرایی و انواع آن به مطالعه موردی جهت آشنایی با انواع روش های کنترل غیر فعال که شامل جداگرها ، سیستم های TMD و سیستم پراکنده ساز انرژی می پردازیم و تاثیرات آن ها را بر عملکرد پل ها بررسی میکنیم و در ادامه به انواع سیستم های غیر فعال نسل جدید در کنترل ارتعاشات پل را بیان می کنیم.

کلیدواژه ها:

سازه های لاغر ، کنترل ارتعاشات سازه ، مفصل پلاستیک و ثانویه ، خصوصیات سوپر پلاستیک ، رفتار هیسترزیس ، کنترل ارتعاشات قائم نیروی الاستیک