تکنولوژی یادگیری سیار، قابلیتی حیاتی در مدیریت موسسات آموزش از راه دور

اصطلاح یادگیری سیار، اشاره به یادگیری از طریق تکنولوژی های قابل حمل و نقل دارد که می تواند در یک مکان ثابت، مانند یک کلاس درس به کار گرفته شود؛ به عبارت دیگر، یادگیری سیار نوعی از یادگیری از راه دور است که به طور هم زمان و غیر همزمان از طریق یک ابزار الکترونیکی مانند گوشی تلفن همراه صورت می گیرد. تاکید این نوع یادگیری بر روی فعالیت یادگیرنده و تعامل او با تکنولوژی های ثابت یا قابل حمل و نقل است.یادگیری سیار، امکان دسترسی به تمام مواد یادگیری متفاوت موجود را فراهم می کند. اشتراک میان تمام افراد دیگری که از همان محتوا و مواد آموزشی استفاده می کنند ، به صورت بی واسطه و فوری صورت می گیرد. همچنین، یادگیری سیار قابلیت های عجیبی را به علت جایگزینی کتاب ها و نوشته ها در یک حافظه کوچک با خود به همراه می آورد. به علاوه، این نوع یادگیری دلچسب و سرگرم کننده است. بنابراین، استفاده از یادگیری سیار برای تجارب اثر بخش تر و دلپذیر تر، به آسانی امکان پذیر می باشد . یادگیری سیار، می تواند محدودیت های مکانی یادگیری را از میان بردارد و می تواند نوید یادگیری همیشگی را از طریق استفاده از رسانه های قابل حمل، تحقق بخشد. در این صورت، دیگر یادگیری محدود به محیط مدرسه و کلاس درس نمی گردد. در این مقاله ابتدا به تعریف یادگیری سیار و تاریخچه ی آن می پردازیم و جایگاه آن را در آموزش از راه دور مشخص می سازیم. در ادامه، سپس مزایا و محدودیت های این روش آموزشی را بیان می کنیم و در پایان به تبیین این موضوع که یادگیری سیار به چه سمتی پیش می رود، خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

یادگیری سیار ، تکنولوژی های یادگیری سیار ، آموزش از راه دور ، رسانه های آموزشی