بررسی حداکثر تغییر مکان غیرخطی قابهای خمشی فولادی در زلزله

بسیاری از خرابی ها و فروریزیهای سازه در اثر زمین لرزه های شدید ناشی از تغییر مکان بیش از حد بوجود آمده در طبقات، بام، المانهای سازه ای و غیر سازه ای می باشد. بنابراین یکی از اهداف بسیار مهم در طراحی مناسب لرزه ای سازه ها تعیین جابجایی ها و تغییر مکانهای نس بی واقعی غیر الاستیک بوجود آمده در سازه تحت اثر زمین لرزه های شدید می باشد. در آیین نامه های کنونی معیار اساسی طراحی ساختمانها، مقاومت است، در حالی که واکنش ساختمانها در زمین لرزه های بزرگ همواره با عبور از حد تسلیم و تحمل کرنشهای بزرگ می باشد و مطابق با نمودار نیرو- تغییر مکان سازه، در این ناحیه، تغییرات مقاومت ناچیز و کنترل کننده رفتار ساختمان، تغییر شکل یا جابجایی است. در یک زمین لرزه، اگر میزان جابجایی بام یا طبقات از حد معینی فراتر رود سازه فروریخته تلقی می شود. زیرا در موارد بسیاری، جابجاییهای بزرگ معادل با خسارت وسیع در طبقات است. بنابرایان توجه به جابجایی به عنوان معیار مناسبی برای طراحی سازه ها خصوصاً در سازه های بلند ضروری به نظر می رسد. باتوجه به اهمیت تغیییر مکان بام در سازه از قبیل تعیین فاصله دو ساختمان مجاور برای جلوگیری از ضربه زدن دو ساختمان هنگام زلزله (pounding) ، تعیین ماکزیمم تغییر مکانهای نسبی غیر الاستیک طبقات، اثرات ∆-P و موارد دیگر، لذا در این مقاله تغییر مکان بام براساس آیین نامه های ، ATC-40,FEMA356,2800-3rd,2800-2nd بدست آمده و نتایج با تغییر مکان بام حاصل از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی مقایسه شده است.